Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Zamknij Zamknij

Generał Michał Tokarzewski-Karaszewicz

Dzisiejszym postem o gen. Michale Tokarzewskim-Karaszewiczu rozpoczynamy serię przybliżającą dowódców organizacji tworzących armię podziemną pod okupacją niemiecką i sowiecką – Służby Zwycięstwu Polsce, Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej.

Michał Tokarzewski-Karaszewicz urodził się we Lwowie 5 stycznia 1893 roku. Był synem Bolesława i Heleny Lerch de Lerchensfeld. Ukończył gimnazjum w Drohobyczu a następnie studiował na Wydziale Prawa i Umiejętności Politycznych Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie, kontynuowane później na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Już przed wybuchem I wojny światowej związany był z ruchem socjalistycznym i organizacjami niepodległościowymi Związkiem Walki Czynnej i Związkiem Strzeleckim. Jako oficer wziął udział w I wojnie światowej służąc w Legionach Polskich i dowodząc ostatecznie 5 pułkiem piechoty Legionów. W listopadzie 1918 roku walczył z oddziałami ukraińskimi o Przemyśl i Lwów a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1921. W okresie międzywojennym dowodził 25 Dywizją Piechoty. W 1924 roku mianowany generałem brygady. Był kolejno dowódcą Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie (1935), Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie (1936) i wreszcie Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu (1938). Na tym stanowisku pozostawał do 11 września 1939 roku. W wojnie obronnej 1939 roku wziął udział jako dowódca grupy operacyjnej składającej się z 15 i 27 dywizji piechoty (w ramach Armii „Pomorze”). 27 września 1939 roku stanął na czele Służby Zwycięstwu Polsce, głównej organizacji podziemnej, która później przekształciła się w Związek Walki Zbrojnej i w konsekwencji w Armię Krajową. Przyjmował pseudonimy „Doktor”, „Stawski”, „Stolarski”, „Torwid”. W ZWZ został komendantem Obszaru Nr 3 Lwów. Aresztowany przez NKWD w marcu 1940 roku. Niezidentyfikowany początkowo jako generał zesłany został pod Workutę a po identyfikacji na moskiewską Łubiankę. Po zwolnieniu w sierpniu 1941 roku wstąpił do organizującej się w Związku Sowieckim polskiej armii (układ Sikorski-Majski). Objął dowództwo 6 Dywizji Piechoty „Lwów”. W 1943 roku mianowany zastępcą dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie. Po zakończeniu wojny przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Pełnił między innymi obowiązki Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych i Ministra Obrony Narodowej. Zmarł 22 maja 1964 roku w Casablance.

Autor: AAN