Urodził się 21 marca 1875 roku w Krakowie. Studia na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończył w 1897 roku otrzymując doktorat. Następnie habilitował się. Pracował na stanowisku docenta (1908-1917). Równocześnie był dyrektorem naczelnym Syndykatu Rolniczego w Krakowie. Związany z Radą Regencyjną, stanął na czele rządu między 5 a 17 listopada 1918 roku, kierując jednocześnie ministerstwem spraw zagranicznych. Po odzyskaniu niepodległości podsekretarz stanu w Prezydium Rady Ministrów a następnie Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Krótko (w grudniu 1919) kierował tym resortem. Stanął na czele delegacji polskiej do przejęcia prowincji pruskiej. Był następnie wiceprzewodniczącym delegacji polskiej na rozmowy pokojowe z sowietami w Mińsku. W 1921 r. mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP w Londynie. W latach 1922-1925 kierował placówką w Waszyngtonie. Po powrocie był redaktorem Gazety Poznańskiej i Pomorskiej. W latach 1929-1936 prezesem Banku Polskiego. Równolegle dużo publikował z zakresu prawa publicznego. Po II wojnie światowej wykładał jako profesor na Uniwersytecie Łódzkim. Zmarł w Łodzi 19 sierpnia 1951 roku.