Leon Wasilewski

(24.08.1870 - 10.12.1936)

Urodził się 24 sierpnia 1870 roku w Petersburgu w rodzinie organisty. Studiował we Lwowie, ale naukę musiał przerwać, potem w Pradze. Początkowo związany z Ligą Narodową, ale od 1896 roku był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Po 1906 roku został członkiem kierownictwa PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Był redaktorem czasopism Przedświt i Robotnik. Podczas I wojny światowej należał do bliskich współpracowników Józefa Piłsudskiego. Działał m.in. w Polskiej Organizacji Narodowej, Naczelnym Komitecie Narodowym i Polskiej Organizacji Wojskowej. 18 listopada 1918 roku wszedł do rządu Jędrzeja Moraczewskiego trzymając tekę ministra spraw zagranicznych. W marcu i kwietniu 1919 roku członek Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu, a później współpracownik delegacji polskiej. W 1920 poseł w Tallinie. W latach 1920-1921 członek delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Rydze. W latach 1921-1923 przewodniczący delegacji polskiej w Mieszanej Komisji Granicznej, wytyczającej granicę między Polską a Związkiem Radzieckim. Prezes placówek naukowych: od 1924 roku Instytutu Badania Najnowszej Historii Polski, od 1931 Instytutu Badania Spraw Narodowościowych. Wybitny znawca kwestii narodowościowych w Europie Środkowo-Wschodniej. W latach 1928-1931 członek i wiceprzewodniczący Polskiej Partii Socjalistycznej. Autor wielu książek dotyczących kwestii narodowych i społecznych. Zmarł 10 grudnia 1936 roku w Warszawie.

(na podstawie: Encyklopedia historii Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 199, s. 484 [biogram autorstwa Michała Czajki]; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, pod red. nauk. Jacka M. Majchrowskiego, przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana, Warszawa 1994, s. 115 [biogram autorstwa Grzegorza Mazura]; https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/;3994216 dostęp 04.11.2020)

(źródło ilustracji: Domena publiczna)