Dmitrij Manuilski

(03.10.1883 - 22.02.1959)

Urodził się 3 października 1883 roku. Od 1903 studiował na Uniwersytecie w Petersburgu. Związał się z Socjaldemokratyczną Partią Robotniczą Rosji (SDPRR). Wziął udział w rewolucji 1905 roku, za co został skazany na 5 lat zesłania. W 1907 r. został członkiem kijowskiego komitetu SDPRR. W tym samym roku wyjechał do Paryża. W 1911 ukończył prawo na Sorbonie. Do Rosji powrócił już po obaleniu caratu w 1917 r. Po rewolucji październikowej został członkiem ludowego komisariatu aprowizacji. Brał udział w rozmowach pokojowych z Ukrainą. Potem związany z sowiecką Ukrainą, w latach 1919–1920 członek Wszechukraińskiego Komitetu Rewolucyjnego, a od 1920 do 1922 ludowy komisarz rolnictwa Ukrainy. W latach 1920–1921 członek delegacji sowieckiej na rokowania pokojowe z Polską w Rydze. Od 1921 do 1923 pełnił funkcję I sekretarza KC Komunistycznej Partii Ukrainy. W kolejnych latach (aż po emeryturę) wysoki funkcjonariusz partyjny na Ukrainie. W latach 1928-1943 był sekretarzem Komitetu Wykonawczego Kominternu odpowiedzialnym m. in. za sprawy polskie. Współodpowiedzialny za stalinowskie represje w zagranicznych partiach komunistycznych, sam uniknął represji w latach trzydziestych.

(na podstawie: Большая Советская Энциклопедия: http://bse.sci-lib.com/article073522.html dostęp 24.11.2020; https://pl.wikipedia.org/wiki/Dmytro_Manuil%C5%9Bkyj, dostęp: 16.11.2020)

(źródło ilustracji: Wielka Encyklopedia Sowiecka)