Urodził się w Wicyniu (powiat złoczowski) 22 października 1871 r. Był synem oficera armii austriackiej. Absolwent Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt (w 1891) i Szkoły Sztabu Generalnego w Wiedniu (1897). Przeszedł szczeble dowódcze w armii austriackiej poczynając od dowódcy batalionu w 100 pułku piechoty w Cieszynie (1912) do 110 pułku piechoty na froncie włoskim w czasie I wojny światowej. Armię austriacką opuścił w stopniu pułkownika. Do Wojska Polskiego wstąpił w listopadzie 1918 roku. Zweryfikowany w stopniu generała dywizji. Był po kolei dowódcą Okręgu Wojskowego w Tarnowie, samodzielnej brygady „Bug” walczącej o Lwów, I zastępcą Szefa Sztabu Generalnego (1919). Jesienią 1920 roku brał udział w rokowaniach w Rydze. Następnie dowódca Okręgu Generalnego Warszawa (1921-1923), Okręgu Korpusu V Kraków (do 1926 r.). W czasie zamachu majowego 1926 roku opowiedział się za rządem, co przekreśliło jego dalszą karierę. W tym samym roku przeniesiony w stan spoczynku. Współpracownik Romana Dmowskiego i sympatyk Narodowej Demokracji, działał w Obozie Wielkiej Polski. Od 1945 roku zasiadał we władzach naczelnych PCK. Zmarł 22 czerwca 1958 roku w Krakowie.