Władysław Kiernik

(27.07.1879 - 23.08.1971)

Urodził się w Bochni 27 lipca 1879 roku w rodzinie inteligenckiej. Uczył się w gimnazjum w Bochni a następnie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, które ukończył z doktoratem w 1903 roku. Pracował jako adwokat we własnej kancelarii prawnej w Bochni. Od 1903 roku członek Polskiego Stronnictwa Ludowego. Zasiadał w Towarzystwie Szkoły Ludowej, również w jej Zarządzie Głównym (1906-1921). W czasie I wojny światowej zorganizował powiatowy Komitet Narodowy. Był komisarzem wojskowym Legionów na powiat bocheński i starostą. Od 1913 roku jeden z przywódców PSL „Piast”. Z listy tej partii zasiadał w Sejmie (1919-1933). W czasie wojny z bolszewikami w Radzie Obrony Państwa. Brał udział w rokowaniach pokojowych w Mińsku i Rydze. Następnie minister spraw wewnętrznych i minister rolnictwa w rządach Wincentego Witosa i Aleksandra Skrzyńskiego. W 1930 roku aresztowany i osadzony w twierdzy brzeskiej. W latach 1933-1939 przebywał na emigracji w Czechosłowacji. W czasie okupacji niemieckiej więziony. Po wojnie minister administracji publicznej (1945-1947), poseł do Krajowej rady Narodowej i Sejmu Ustawodawczego. Był działaczem PSL i ZSL (Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego). Zmarł 23 sierpnia 1971 roku w Warszawie.

(na podstawie: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, pod red. nauk. Jacka M. Majchrowskiego, przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana, Warszawa 1994, s. 152 [biogram autorstwa Antoniego Dudka])

(źródło ilustracji: Narodowe Archiwum Cyfrowe)