Urodził się 9 marca 1883 roku w Warszawie. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, na którym uzyskał doktorat z historii w 1906 roku. W 1928 roku habilitował się na Uniwersytecie Lwowskim. W Tymczasowej radzie Stanu zastępca dyrektora Departamentu Politycznego. Od lipca 1920 do listopada 1921 roku w dyplomacji jako chargé d’affaires na Łotwie. Uczestniczył w rokowaniach polskiej delegacji w Rydze. Do Sejmu Ustawodawczego wszedł z ramienia Narodowego Zjednoczenia Ludowego. Później senator II i III kadencji z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Docent Uniwersytetu Lwowskiego, wykładowca w Studium Dyplomatycznym. Od 1938 roku dyrektor Biblioteki Ordynacji Krasińskich. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w majątku Barchowie koło Łochowa. Po II wojnie światowej wykładał na Uniwersytecie Warszawskim. Zmarł 9 marca 1964 roku.