Urodził się 5 kwietnia 1871 roku w Borowie w Łowickiem, w rodzinie ziemiańskiej. Był starszym bratem Władysława. Studiował w Bernie (doktorat w 1894 r.) a habilitował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1902 roku. Początkowo związany z Polską Partią Socjalistyczną, redaktor Gazety Robotniczej, później z Ligą Narodową. Od 1905 roku profesor Akademii Rolniczej w Dublanach, od 1910 roku Uniwersytetu Lwowskiego. Blisko związany z Romanem Dmowskim stał się czołowym działaczem Komitetu Narodowego Polskiego. Tworzył w 1919 roku Związek Ludowo-Narodowy. Z jego ramienia zasiadał w Sejmie w latach 1919-1927. W 1920 roku reprezentował Polskę w Rydze. Był czterokrotnym ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego. Po przewrocie majowym 1926 roku poświęcił się nauce. Aresztowany we wrześniu 1939 roku przez NKWD, wywieziony do Moskwy i skazany na 5 lat obozu pracy. Zwolniony po podpisaniu umowy Sikorski-Majski. Od października 1941 roku w Londynie. Przewodniczył Radzie Narodowej w Londynie. Po powrocie do Polski w lipcu 1945 roku został wiceprzewodniczącym Krajowej Rady Narodowej. W 1947 roku objął katedrę ustrojów społecznych na Uniwersytecie Warszawskim. Zmarł 6 maja 1949 roku w Sulejówku.