Władysław Kozakiewicz

Władysław Kozakiewicz ur. 08.12.1953 r. w Solecznikach pod Wilnem (wówczas w ZSRR obecnie Litwa). Lekkoatleta, specjalizujący się w skoku o tyczce. Wielokrotny mistrz Polski, rekordzista świata, mistrz olimpijski. Barwna postać polskiego sportu.  Najlepszy sportowiec Polski w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” w 1980 r.

Mając 19 lat po raz pierwszy został mistrzem Polski. Dwukrotnie bił rekord świata, 23 razy występował w reprezentacji kraju w międzypaństwowych meczach lekkoatletycznych. Złoty medalista Igrzysk Olimpijskich w Moskwie – wygrał rywalizację zarówno z zawodnikami radzieckimi, jak i z nieprzychylnie nastawioną do niego moskiewską publicznością. Ostatecznie był najlepszy, pobił jednocześnie rekord Polski i świata (wysokość 5.78 m.), a publiczności pokazał zgiętą w łokciu rękę.  To zachowanie ten nie spodobał się ówczesnej władzy, za to zjednał przychylność ogółu społeczeństwa. Popularnie gest wszedł do obiegu publicznego jako „gest Kozakiewicza”. Jak sam po latach wspominał  jedną z pozytywnych rzeczy, która go spotkała po IO w Moskwie była stłuczka samochodowa, którą sam spowodował. Właściciel uszkodzonego samochodu zażądał od Kozakiewicza pieniędzy, a wezwany milicjant odmówił ukarania Kozakiewicza mandatem mówiąc, „za to, co pan zrobił w Moskwie, ja miałbym panu karę wlepić?,” zauważając przy tym, że osoba poszkodowana jechała bez odpowiednich dokumentów służbowym autem z „lewym towarem”(Ireneusz Pawlik, Gest Kozakiewicza, Warszawa 1994, s.63).

Kozakiewicz był również zawodnikiem trudnym, krnąbrnym, wchodzącym w konflikty z przepisami.  Niespodziewanie w 1985 r. wyjechał do Niemiec, gdzie przyjął obywatelstwo RFN. Startując w nowych bartwach pobił rekord RFN w skoku o tyczce.  Odznaczony Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski

Autor: AAN