Tadeusz Komorowski urodził się w Chorobrowie 1 czerwca 1895 roku w rodzinie arystokratycznej jako syn hrabiego Mieczysława Komorowskiego i Wandy Prawdzic-Zaleskiej. Po ukończeniu w 1913 roku gimnazjum we Lwowie rozpoczął studia w Terezjańskiej Akademii Wojskowej. Później ukończył studia na Politechnice Lwowskiej. Podporucznikiem mianowany w 1915 roku a porucznikiem w 1916 roku. Z tym ostatnim stopniem został zweryfikowany w Wojsku Polskim w 1918 roku. W czasie wojny polsko-bolszewickiej początkowo w szeregach 9 pułku ułanów a od sierpnia 1920 roku dowódca 12 pułku ułanów podolskich. Ranny w bitwie pod Komarowem.
W okresie międzywojennym był instruktorem m.in. w Oficerskiej Szkole Artylerii w Warszawie i Toruniu a pod koniec 1938 roku został komendantem Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Służył w 8 i 9 pułku ułanów, by w 1929 roku objąć dowództwo tego ostatniego. Był znakomitym kawalerzystą. Uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 1924 roku. Był również kierownikiem polskiej reprezentacji w jeździectwie na Igrzyskach w Berlinie w 1936 roku. Polska ekipa zdobyła wówczas srebrny medal.
Przed wybuchem drugiej wojny światowej był pułkownikiem. W czasie wojny obronnej 1939 roku był m.in. zastępcą dowódcy Kombinowanej Brygady Kawalerii (Armia „Lublin”). W konspiracji od końca 1939 roku, od 1940 w Związku Walki Zbrojnej. Początkowo komendant Obszaru Kraków ZWZ, od 1941 roku zastępca komendanta głównego ZWZ i komendant Obszaru Zachodniego (do czerwca 1943 r.). W lutym 1940 roku mianowany generałem brygady. Po aresztowaniu gen. Stefana Roweckiego „Grota” Komendant Główny Armii Krajowej (od 1 lipca a właściwie 17 lipca 1943 r.). W marcu 1944 roku mianowany na stopień generała dywizji. Podjął decyzję o wybuchu Powstania Warszawskiego. Jeszcze w jego trakcie mianowany przez prezydenta Władysława Raczkiewicza Naczelnym Wodzem Polskich Sił Zbrojnych (30.09.1944 r.). Dostał się do niewoli niemieckiej. Wyzwolony przez armię amerykańską. W maju 1945 roku znalazł się w Londynie i oficjalnie przejął Naczelne Dowództwo Sił Zbrojnych
Po wojnie pozostał na emigracji. Zajmował wysokie stanowiska – był m.in. Prezesem Rady Ministrów. Od 1956 r. członek Rady Trzech. Był autorem książki Armia podziemna (Londyn 1951). Zmarł na atak serca 24 sierpnia 1966 roku pod miastem Buckley w Walii. W 1994 roku prochy generała złożono w kwaterze Komendy Głównej AK na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Tadeusz Komorowski był odznaczony m.in. Orderem Orła Białego, Krzyżem Komandorskim Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.
--ok.-1945-r.--Archiwum-Romualda-Sreniawa-Szypiowskiego--sygn.-8997-1652093344.jpg)
