Generał Stefan Rowecki

Stefan Rowecki urodził się 25 grudnia 1895 roku w Piotrkowie Trybunalskim, jako syn Stefana i Zofii z Chrzanowskich. Był absolwentem warszawskiej Szkoły Mechaniczno-Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda. Od 1913 roku służył w Polskich Drużynach Strzeleckich, gdzie ukończył kurs podoficerski i oficerski, po których wstąpił do I Brygady Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym służył w Polskiej Sile Zbrojnej i był wykładowcą w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W listopadzie 1918 roku brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich. Podczas wojny polsko-bolszewickiej był szefem Oddziału II Sztabu Frontu Południowo-Wschodniego i Grupy Uderzeniowej.

Po ukończeniu Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie i uzyskaniu tytułu oficera Sztabu Generalnego pełnił kolejno funkcje szefa Wydziału I Naukowego Wojskowego Instytutu Naukowo-Oświatowego, dowódcy 55 Poznańskiego pułku piechoty, dowódcy Brygady KOP „Podole”, a od lipca 1938 roku dowódcy piechoty dywizyjnej 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach. Był założycielem i redaktorem Przeglądu Wojskowego.

 

Podczas wojny obronnej 1939 roku dowodził Warszawską Brygadą Pancerno-Motorową. Po zakończeniu walk uniknął niewoli i po powrocie do Warszawy został zastępcą komendanta Służby Zwycięstwu Polski. Po awansie na generała brygady został komendantem Obszaru Warszawskiego Związku Walki Zbrojnej, a 30 czerwca 1940 roku Komendantem Głównym ZWZ. Do czerwca 1943 roku inicjował, koordynował i nadzorował tworzenie struktur ZWZ-AK i prowadzone przez polskie podziemie akcje.

 

Aresztowany przez Niemców 30 czerwca 1943 roku przez rok przetrzymywany był w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Został zamordowany przez Niemców po wybuchu powstania warszawskiego.

 

Jego symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim, poświęcono mu monument znajdujący się w Warszawie u zbiegu ulic Fryderyka Chopina i Alej Ujazdowskich.

Autor: AAN