Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Zamknij Zamknij

Dr Józef Stojanowski – biografia archiwisty w świetle materiałów archiwalnych zgromadzonych w Archiwum Akt Nowych

Józef Stojanowski (1884–1964), historyk, nauczyciel, archiwista. Studiował historię na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie w 1916 r. uzyskał stopień doktora filozofii. W latach 1919–1923 pracował jako archiwista w Archiwum Głównym Akt Dawnych, w 1924 r. został radcą Wydziału Archiwów Państwowych, obejmując kierownictwo Referatu Rewindykacji oraz jednocześnie Archiwum Wojskowego, a po jego przekształceniu w Archiwum Akt Nowych w 1930 r. został jego dyrektorem, pozostając na tym stanowisku do 1944 r. Już na początku 1941 r. dyrektor Józef Stojanowski w trosce o zasób AAN rozpoczął na szeroką skalę ewakuację najważniejszych akt do Fortu Sokolnickiego na Żoliborzu. Akcja ta nasiliła się szczególnie w pierwszej połowie 1944 r., kiedy Józef Stojanowski ogłosił w podziemnym, konspiracyjnym biuletynie apel do narodu, w którym prosił o pomoc w przewiezieniu dóbr kultury. Na apel odpowiedziały trzy firmy przewozowe z Warszawy, które nocami zaczęły przemieszczać archiwalia z Rakowieckiej do Fortu Sokolnickiego. Firmy te przewiozły 396 skrzyń i 698 pakietów akt. Ewakuacji najcenniejszych zbiorów nie zdążono dokończyć ze względu na wybuch Powstania Warszawskiego. Brał też udział w ewakuacji zasobów archiwalnych i bibliotecznych do Częstochowy zimą 1944/1945 r., opiekując się nimi i kierując jednocześnie Archiwum Państwowym w Piotrkowie Trybunalskim. Po powrocie do Warszawy pod koniec 1945 r., do listopada 1946 r. był pełnomocnikiem ds. archiwalnych Ministerstwa Oświaty na Dolnym Śląsku, zabezpieczając i gromadząc we Wrocławiu archiwalia rozproszone w czasie wojny. Do 1948 r. zajmował się sprawami rewindykacyjnymi w Wydziale Archiwów Państwowych, a następnie na krótko (1949–1950) został dyrektorem reaktywowanego Archiwum Akt Nowych.

Po przejściu w stan spoczynku przeszedł do pracy w Archiwum Głównego Urzędu Statystycznego, obejmując w latach 1952–1958 jego kierownictwo. Był członkiem wielu instytucji naukowych, w tym Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i Polskiego Towarzystwa Historycznego. W 1915 ożenił się z Marią z Chodorowskich (1890–1981), historykiem sztuki. Zmarł w Warszawie 17 maja 1964 i został pochowany na warszawskich Powązkach.