Urodził się w Warszawie 15 marca 1879 roku w spolonizowanej rodzinie niemieckiej. Od 1896 roku zaangażowany w działalność Socjaldemokracji Królestwa Polskiego (od 1902 roku Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy i jeden z jej przywódców). Studiował w Berlinie. Heidelbergu i Zurychu. W latach 1907-1910 zastępca członka Komitetu Centralnego Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR). Uczestnik rewolucji 1905 roku w Warszawie. W latach 1912-1914 przebywał w Galicji, gdzie pomógł w uwolnieniu Włodzimierza Lenina z więzienia w Nowym Targu. Brał później udział w przerzuceniu wodza rewolucji ze Szwajcarii do Rosji. W 1918 roku został sowieckim wicekomisarzem finansów. Zarządzał Bankiem Ludowym Rosji Sowieckiej. W 1920 roku wszedł w skład Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski. Z ramienia Rosji Radzieckiej uczestniczył w rokowaniach pokojowych z Polską w Mińsku i Rydze. W latach 1920-22 radca handlowy Rosji Radzieckiej na Łotwie. Do roku 1923 był naczelnikiem wydziału zachodniego Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych. W latach 1923-1930 członek kolegiów handlu zagranicznego i wewnętrznego ZSRR. W latach 1929-32 członek Prezydium Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej ZSRR, członek prezydium Głównego Komitetu Koncesyjnego ZSRR. Od 1932 do 1935 roku stał na czele Państwowego Zjednoczenia Muzyki, Estrady i Cyrku, a w latach 1935-37 dyrektor Muzeum Rewolucji. 26 listopada 1937 roku, w wyniku wielkiej czystki, został skazany na śmierć i stracony w Moskwie.